Ik kijk naar buiten. Druilerig weer, zo’n decemberdag waarop alles een beetje zucht. Het doet mij denken aan een boek: ‘de helaasheid der dingen’. Het boek gaat helemaal niet over het weer, maar het verzonnen woord – helaasheid – past er zo goed bij.
Dit typische weer, vorige week nog ‘sporthalweer’ genoemd door mijn zusje, komt veel voor in december. Het is koud, nat en donker. Gelukkig duurt het nog maar een week; dan worden de dagen weer langer.
December is, mede door het weer, een maand van binnen-gezelligheid. Of het vandaag ook ‘typisch’ weer zal zijn kan ik nu niet voorspellen. Dat we vanavond gezellig ons eten zullen delen gelukkig wel. De donkere dagen komen we door met gezellige dagen binnen, zoals sinterklaas, kerst en… natuurlijk volleybal.
Daarnaast beraden we ons in december op goede voornemens, onze plannen voor 2026. Waar ze precies vandaan komen weet niemand helemaal, maar ze komen al eeuwen voor in religies en rituelen. Waarschijnlijk omdat mensen soms nu eenmaal verlangen naar een nieuw begin – en de jaarwisseling is daarvoor een lekker duidelijk startpunt.
Persoonlijke voornemens ga ik niet uitgebreid bespreken (ok, eentje dan: positiever zijn op en rond het veld). Maar als team kan je óók goede voornemens maken. We zitten na vandaag halverwege het seizoen, dus tijd voor wat reflectie. Verliest je team wedstrijden op conditie? Begin de training eens met een warming-up waar je écht warm van wordt. Slaat de sfeer soms om tijdens wedstrijden? Spreek af dat iedereen elke training minstens één compliment geeft. Zijn er onderdelen die duidelijk beter kunnen? Vraag de trainer om daar bewust een paar trainingen op te focussen.
‘Als je hetzelfde doet als je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg’. Dus voor een nóg mooier 2026 moeten we aan de bak. Stapje voor stapje om het samen nog beter te maken.
